Kendim Olmaktan Uzak

[MseyKa]

Kendim olmaktan uzak
Kendim olmak ne ki yani bu ben değil miyim?
Evet kendimi bu halimle sevmiyorum beğenmiyorum o nedenle de kendim olmaktan uzak...
Hırslarım yok hayallerim yok sadece saman alevi arzular hepsi bu koca koca siyahlıklar...
Yeşile çalan bir kırmızı var
O sen
Gülüşe yakın bir öfke var
O sen
Yaşama uzak bir ben var
İçimde olan bir sen
Koysalar beni bir kavonoza
Bakmasalar yüzüme
Ölsem orda
Dibim delinmese

Şu günlerde bakıyorum da kendime hala duruyor hiçliğim yamalı entari gibi. Bir ota acımadığım kadar acıyorum kendime. Salak sıkıntılarla yazıyorum okusalar bunca şeyi hiç gülmemiş sanırlar beni oysa ağız dolusu kahkahalarım vardı. Ödünç mü verdim yoksa kaybetim mi bilmiyorum o kadar zaman geçtiki üstünden...
Hem şimdi ne fark eder ben beni böyle berbat hissederken.
Yaşamak zor diyoruz hiç yaşamaya çalışmadan belki de doğuştan tembel ve de bezginiz kim bile bilir ki!
Acı sanıyoruz her umutsuzluğumuzu oysa gerçek umutsuzluğun ne olduğunu bilmiyoruz bile...
Sıkıntımutlulukacıgülüş hepsi veya hiçbiri neden bu kadar sorguluyoruz yada sorguluyorum.
Aslında biliyorum bırak kasaba köyü mezra bile olamayacağımı gücüme mi gidiyor ne!
Nereden bakıyorsan o kadar değişik gözüküyor.
Kendimi suçlamaktan yorulunca seni suçluyorum.
Yokluğunuterkedişiniilgisizliğini hatta ölmeni...
Şu sıralar hep seni görüyorum en uzunu iki saniye olanlarda....
Heey efendi ve o umursamaz halinden ağlamaklı halini sorguluyorum neden?
Herkesin bir babası varmış...
Öyle yoksun ki kokun sinmemiş bana
Öyle varsın ki acın acın gitmemiş yüreğimden
Henüz sebebini bilmiyorum ama sonum senin gibi olacakmış geliyor !...