Aşk ''Kendim'' Olmakmış

[MseyKa]

Nice tükenmiş sevdalarda
Gönül hiç yorulmadı sevmekten
Hazların peşinde koşmaktan
Ve ''seni seviyorum'' demekten
Sanki her seferinde bir başkaydı ''aşk''
Tende miydi yoksa dudakta mıydı
Ben mi terk etmiştim
Yoksa onlar mı çekip gitmişti
Her Yolcuya Hancılık yapan ömrüm...
Hep aynıydı , herşey aynıydı...
Severken...
Başlangıçlar ve sonlar...
Kederler ve ağlamalar...
Yoruldu bedenimin her hücresi
Doyumsuz istekleri paylaşmaktan
Büyümüş ''benleri'' seyretmekten

Oysa ben
Bir okyanustum
Her bir dalgada onlara yaşam veren
Alabildiğine aşkla seven
Ve her seferde sonsuza savrulan
Ve yine yolu kendine çıkan
Bütün olmadıklarım!...
Bu okyanustan alabildikleri
Tenlerine yapışmış bir iki damla idi

Oysa ben
Sözlere sığmayacak kadar tanımsız
Yaşamlarında yer bulamayacak kadar büyük
Fark edemeyecekleri kadar onlardım
Öğrendim ki özgürüm
Bitişli sevdalardan ve tanımlı aşklardan

Anladım ki
Aşk ''kendim'' olmakmış
Rüzgar olup esmek
Güneş olup doğmak
Sınırsız... Sonsuz...
Hesapsız... Yarınsız olmakmış...
Ve şimdi burada iki bedende tek can olmakmış...