Ay Işığında güneşlenirken Sen Umutlarım

[MseyKa]

AY IŞIĞINDA GÜNEŞLENİYORKEN SEN UMUTLARIM

önce
yüreğimde gizleyip geçmişin sabıkalı el izlerini
kilit vurup kapattım dört bir yanından
sonra kirpiklerimden duvar ördüm göz yaşlarıma

en son damlasını da sana ayırdım
şimdi sar bir yerlerinden yüreğimi

bir mevsimsiz bahar sağanağı ile
çatlak dudaklarıma
ve yangınıma düşen son yağmur damlasına benzeyecektir gelişin
perdeleri açar gibi
arala bir yerlerinden geceyi
arala
ve gir yüreğime

gecelerin mavi olmayışına inat
açlığa
ve susuzluğa değil
bin yıllık sevdanın özlemiyle
yüreğimin pervazında sıralanan kuşların
seni çağırması
ve en son matemidir bu

kanatlarında çarpan yüreğiyle
bir serçe kadar ürkek
ve karıncanın bedeninden taşan cesaretine benzeyecektir gelişin

ay ışığında güneşleniyorken sen umutlarım
sıyrıl korkularından
şimdi gir bir yerlerinden yüreğime