Yitirdik Tende Dokunuşu

[MseyKa]

Yitirdik Tende Dokunuşu

Yitirdik tende dokunuşu
Gözden ırak
Dikenli tellere takılan
Uçurtmalar sabahı içimizde
Bir çocukluk ki
Örselenmiş duygular kalanı
Bize gölgeler kaldı
Bu duvarlar
Bu yere göğe sığmaz umutlar
Bitirdik
Bize iç çeken sancısı kaldı

Baktık
Yine sabah oluyor
Kırlangıç akşamları
Yarasa kanatları
Bastı bütün uykuları
Baktık
Ölüm yaşamla koşuyor
Binlerce sevda
Binlerce yürek
Binlerce acıdan doğuyor

Sende durma
Seferde umut
Darda kalkanı kırık
Yelkenleri yırtık
Fitilsiz lambalar boğar geceyi
Örtbas edilir bir yüzümüz
Bir yüzümüz çocukluk
Sende durma
Kimsesizdir duygular
Yapayalnız
Çaresiz
Can ki bukan akar damardan
Ne yüreklerde depreşir
Birleşir aşktan yaralı ağrılar
Ne bilen sabahı alır
Ne habersiz gelen akşamı
Çökeltisinde kalır suskunluklar
Dağlar
Bu yüzden yerinde bekleşir



Görsek te
Anlasak utanan yanımızdan
Sırrı dökülen aynalarda
Kalmışlığımızı paramparça
Uyandırsalar
Tende soğuk sular
Tende son dokunuşlar
Baksak ta
Kırılsa kapılar
Zehir zindan odalar
Yıkılsa
Yakılsa üzerimize
Tutunsak umuda uzaklardan
İşleyen yüreğin her sabahından
Gülebilse yüzümüze
Yüzünü saklayan çocuklar

Evet
Yitirdik tende dokunuşu
Çığlık atan zamanlar kaldı bize
Vitrinde kolu kırık mankenler
Beş parmak izinden
Neon ışıklarına diz çöken
Perdesiz pencerelerde
Rüzgar alan
Yol gözleyen
Ölmeyeceğim daha diyen
Yürekler kaldı bize

Yüreği elinde
Umutlar kelepçelendi
Tadında hasret
Tadında infaz sızısı
Tadı kalmayan
Suskun ömrümüze