Gün Senle Doğuyor, Sensiz Olanlar Ne yapsın?

[MseyKa]

Ne yapsam rüzgar saçlarımı karıştırıyor
Alnıma çizgiler koyuyor her yaşanmışlık
İtirazsız titriyor bedenim gecenin karanlığında
Uykularım kör kuyularda sancılı
Sığmıyor hiçbir yere yüreğim
Hayat sarhoş yıkılıyor üstüme
Pusatsız, yalın yürüyüşüme
Hain bir bıçak gibi saplanıyor yiten gün yüzü
Uzak bir ihtimal gülüşüm
Anlamsız kelimeler çöplüğüne dönüyor yüzüm
Bir çare geçmiş zamanlardan geleceğe
Vurgun yemiş kahpe bakışlar arasında
Oyasız, işlenmemiş sade bir mendile kanar burnum
Nankör bıçaklara inat suskundur yürüyüşüm
Ne yapsam rüzgar saçlarımı karıştırıyor

El vermiyor ihanete güneşin umudu
Kör düğümlere bağlandı gözlerimin maviliği
Sıksam, yumruklarım yere düşer
Mahşere döner sokaklar
Belirsiz soygun yerine döner yurdum
İsyan günlüğüme suskunluğu derkenar etti bakışlar
Ne yapsam rüzgar saçlarımı karıştırıyor

Bir yıldız akar bin yıldızlı geceden saçlarıma
Kötümser bir matematik işlemi gibi bakışlarım kaba
İyileşmiş sanrıların doruğunda
Bombalanmış yapıtların arasında can verir papatya
İhanet yalnızlığını kuşanmış, küstah
Çapaksız bir bakışım olsun isterim
Eylemsizlik bildirgesi sunsun tüm günahlar
Gürlesin bulutların nemi humuslu toprağa
İsimsiz babaların irinleri kirletmeden uyansın sabah
Ne yapsam rüzgar saçlarımı karıştırıyor

Her yalnızlık farklı bir düş olarak çıkar karşıma
Sokaklara iner sesim korkusuz ve gümrah
Ne yapsam rüzgar saçlarımı karıştırıyor
Telaş vakti sunulan kavgaları sunalara verdim / göç vaktidir
Ey baharın kapısı olan çiçekler
Taze bir ölüyü kokunuzla diriltin bu sabah