sessiz fırtına

[bakışaçısı]

seni hatırlattı yine uçuşan soluk yapraklar,
ıssız bahar rüzgarının keskin ıslıkları.
seni anımsattı ayrılıktan hüzünlü yapraklar,
Kimsesiz,sensiz,çaresizdir ayrılıkları.
-------------------------------------------
o gecenin ufkunda gölgen ışığı muştuluyordu.
yırtıyordu sessizlik perdesini, acımıyordu
hayatta tek bir umudu kalmamış kaptan...
sana kavuşuyordu ufukların ufkunda
seni özlüyordu teni var oluşun yok oluşuydu bu
sessiz çığlıkların ürperişiydi,
serçenin kanat sesiydi,
umudun doğuşu, alevlenişiydi
kendi kendini yakan bir ateşti.
umutsuz gecenin ufkundakine sevda...
yosmalara nefretin öfkesi sana olan umut, sevda...
bir kaç zerrede yaşanan doğuşun simgesi oluverdi
gök gürülderken cama vuran yağmur dostum oluverdi
sonbaharda solgun yapraklardı yarenlik eden yalnız kaptana
geceyi bürüyen sessizliğe inat, hayatı saran çirkinliğe inat,
pisliğe meydan okuyan nefret vardı gözlerinde
artık kendi hayatı yoktu not defterinde
kendinden geçmişti kaptan,
artık nefreti kusuyordu pisliklere.
umudu muştulayan sevda kalbinde pisliği kusuyordu kaptan..pisliği..

-------------

uzun bir sürenin ardından yazdım diyebileceğim doğaçlama bir şiir. hata ve kusurlardan dolayı özür dilerim. :o

[MseyKa]

Çok güzel bir mensur şiir örneği çıkarmışsın , ellerine sağlık kardeşim

[bakışaçısı]

ya abi bırak böyle mensur cart curt gibi sınırlandırmaları şiir var oluş ile yok oluşun arasında kalan feryattır, haykırıştır.kalbin fırtınaları hangi yönden eserse kalem o yöne sürüklenir... gerisi önemli değil