Çaresiz Bir Adam...

[MseyKa]

Yağmurlu bir gece
boş sokakta bir fener.
Geceyi süsleyen yalnız bir fener
ve önünde yalnız bir adam.
Ayaklar`ının artık tutmadığı bir anda
bırakıvermiş kendini oraya.
Kimse bilmiyordu
ama bu genç yaşına rağmen
ne çok yol almıştı bu adam.
Gözlerine uykusuzluğun
bedenine bitaplığın izleri yansıyordu.
Neydi onu bu hâle koyan
hiç kimseye söylemiyordu.
Ne gece`ye açıklıyordu sırrını
ne de onun gibi yalnız olan fener`e.
Zamanı geldiğinde
bu sırrını bir tek toprakla paylaşacaktı.
Bir adam vardı
o gece çaresizliğin en karanlık noktasına ulaşan bir adam.

Yağmurlu bir geceydi
her zamankinden daha karanlık.
Bir kadın
kırık camlı pencere`nin önünde otururken
gözyaşları yağmura eşlik ediyordu.
Yağmur`un ve sessizliğin sesinden başka
hiçbir şey duyulmuyordu.
Kadın`ın içinde atılan çığlıklar bile.
Yıkık ve soğuk bir kulübe`nin içinde yalnız bir kadın.
Ağlıyordu.
Gözleri geceye dalarken
düşündüğü tek bir şey vardı:
Şimdi nerdeydi ne yapıyordu acaba