Susmayı Öğreniyor Yüreğim

[MseyKa]

SuSmAYı ÖğReNiYoR YüReĞiM.....

Yine bir gece ve yine baş başayım kendimle işte yine seni bulup kaybettiğim
yerdeyim.

İnsanın bir şeylere karar vermesi ne kadar zor; ya seni içime gömmeli ya da
artık içimden söküp atmalıyım. Ama her ne olursa olsun susmalıyım.
Hangisi daha zor hangisi daha acı? Gerçekten gitmeli miydin yoksa kalıp
yanımda savaşmalı mı?... Bir yol arıyorum kendime bulduğum tüm yollarsa
sana çıkıyor…

Kapanmalı artık gözlerim. Sonsuz bir karanlıkta tek başıma yürümeye devam
etmeliyim...
Yürümeliyim ardıma bile bakmadan yürümeliyim parçalayarak
değerleri ve sevgileri yok ederek yaşadığım tüm zamanları...

Nasıl da acımasız zaman. Nasıl da yüceltmiştim seni gözümde. Tutup kendi
ellerimle koymuştum en yükseğe sonra keyifle izlemiştim yüceliğini. Ama
yine ben bitirmeliyim.
Tutup kollarından indirmeliyim olduğun yerden. Ya da seni
ölene kadar yaşatmalıyım içimde..... Ne kadar zor bir karar..

Bir yanım: “Bir daha kimse hiç kimse onun kadar çok sevilmeyecek” derken
bir yanım sakin sessiz...

Zaman geçiyor acım dinmiyor. Kapanmıyor yaralarım.. Tükenirken ben aklımda
bir tek sen...
Görüyor musun yine konuşuyorum ama sessizce.
Susmayı öğreniyor yüreğim..

Ama ben kararımı verdim...

Seninle olduğum zamanları düşünmek bile bana mutlulukların en büyüğünü
yaşatıyor..