Sonuç: Kangren

[MseyKa]

Bir intiharın ayak seslerini duyuyorumgecenin orta yerinde..
susturuyorum ağrımın köhnemiş çağrısını..
Bir ben değilim “Bu hayatta en çok cevap bulamadığı sorulara alışık”olan…
Bir intiharın ayak seslerini dinliyorumgecenin orta yerinde…
Kendi intiharlarımdan bir parça alıpdeney yapıyorum kendi bitmişliğime..
Sonuç:kangren….
kızıp kendime haykırıyorum gökteki kuşlara:
Hey Kuşlar!!
daha dün sevgimle yürüdüğümcoşkuyla yaşadığım gençliğimhangi cehennemin dibine kaçıyor..Kendimi sizinle bir tuttum da bakın ne oldu bana…
Şimdi yoruldu direncimde..aşk bir yana düş bir yana düştü/ler..
Silkinip kendime gelsem diyorum…gelemiyorum…
Ağır çok ağır taşlar bağlanmış ayaklarıma
Bir ölü mü taşıyorum içimde ?
sevgisizlik ve sevimsizliğin yaylım ateşinde
görüntüler biçiminde yağan mermilerin ortasındayım…
kanser kokulu odamın eşiğinde bir intiharın ayak seslerini duyuyorum..
“Sana bile ulaştıramadığım çığlıklarımakim buyur eder beni içeri kim..”
Yeter artık yar!!
Sensiz bu hayat
Beni hayati tehlike geçirecek şekilde yaralamaya matuf cürüm işliyor…
Ve sen gidince izbe odalar bıraktın ardında..
Acılı duvarlarla çevrelenmiş…