Sonsuza

[MseyKa]

Sonsuza...



Ne kadar mükemmel olursa olsun aşk
Asla sonsuza dek sürmeyeceğini bilmek
Bilerek yaşamaya çabalamak aşkı.
Hırpalanmış ruhlarla yalnız bırakılmış bir şehir
İçinde yaşanmamış bölük pörçük aşklar
Masamda yarım bırakılmış şiirlerim
Mısraları ıslanmış virgülleri parçalanmış
Mürekkebi akmış kalemim.
Hiç bir zaman yetmedi aşkı anlatmaya
Şeridi erimiş daktilom ağır yaralı tuşları...
Yalnız kalmışlığım görülmez ağlamışlığım
Doğanın açması kucağını sert kurallarla
Namussuz fırtınalarla hani o eteklikleri
Havalandıran umarsızca...
Yürüyebilmek kayalıklarda sessizce
Kucaklaşmak yosun kokusuyla
Yutabilmek tüm maviyi tek bir fırtta...
Duyabilir miyim yalnızlığını koklayabilir miyim
Sessizce sakince ipince bir köprüden koşaradım
Gidebilir miyim coşkuyla...
Yine ben olabilir miyim kimseye benzemeden
İçime yazabilir miyim aşkı
Asla sonsuza dek sürmeyeceğini bilmeden...