Susuşlarım

[MseyKa]

SuSuşLaRıM


Yangın yeri gözlerinden düşen kıvılcımlarla tutuştu yüreğim
Önce ağlayansonra çığlık çığlık "susan" bir ben çıktı karşına
Ellerimde titrek harfler dolanıyor
Parmak uçlarım buz kesmiş
Nefesim öyle yetersiz ki;ısıtamıyorum ellerimi
Yüzümde geceden kalma gözyaşlarımın izleri geziniyor
Her biri derin bir boşluk oluşturmuş
Ellerimi üzerinde gezindirirken parmaklarım kanamaya başlıyor
Her yanı kan kokusu sarıyor sevgili
Aşkım kan ağlıyor
Ben kan susuyorum
Sen kan sunuyorsun
Ceplerimde dilime yakışmayan biz kadar "susuşlar"
Kimse bilmez ama paylaşılacak kadar bütünleşmemiş bir aşkın "susuşlarıydı" bunlar seni "susuşum"
Her an senleşerek geçti bu günler
Dilime dolanmış tek bir cümle gibiydin
Gerisini getiremediğimağzıma tıkanıp kalan bir cümle
Duymak isteyen çoktu seni ve bilmek isteyen çoktu içimi
Fakatben "sustum" kimse duyamadı seni ve sen yoktun kimse bilemedi beni
Birbirimizi tutsak ettik yokluğumuza
Ben sensizlikle paylaştım senisen bensizliğin tadına bile varamadan "sustun" beni.
Bu nasıl bir zıtlık sevgili
Ve ben böylesi nasıl sevebildim seni
Bir ses uyanıyor semadan
Çığırından çıkmış yokluğuna isyan edercesine haykırıyor
Bomboş bir hayatın ucunda
Sıyrık düşüncelerle sana sesleniyorum
Ellerimde karanlıkfaili meçhul seni sevmelerin ipuçları geziniyor.Ben demeye kalmadan her yanımı sensizlik sarıyorGeceyi büyüten o "suskun" bakışından sabahın son demine sığınıyorum
ÜşüyorumSuSuYoRum
Bir yorgan deyip üzerime örttüğün demli gözlerin ısıtmıyor;daha çok titretiyor bedenimi
Kan revanım bu diyarda sevgili
Her dem hüzün
Her dem sensizlik
Alışılmış bir ben değil çevremde dolanan
Leyla diyorlargarip diyorlar"suskun" diyorlar artık bana
Ah bal tadındaki bu sevda!
Bir bilinmezin gözlerinden sızan ışık yollarımı aydınlatır şimdilerde
Aşkın varlığımı perişan edip yokluklara gömerken
O elleriyle gülücükler çizmeye çalışıyor yorgun suretime
Ceset ceset üzerimizden ne kadar aşk geçse de
Yılmadan"susuşların" "suskunluğa" boyandığı an için
Birlikte savaşıyoruz sensizlikle
Ne göründüğüm kadar kelimelere sahibim bu satırlarda
Ne de kelimelerim benden kalan tek şey sana
Yaşam belirtilerim azalıyor her geçen gün
Simam daha çok ölü soğukluğunu andırıyor
Anlaşılası güç durumlarda kendime yetemiyorum
An geliyor hep "susuyorum"
An gelmiyor an´sız kalıp yok oluyorum
Hamallığını yaptığım acıların ardı arkası kesilmiyor
Ayaklarım kelepçesine takılıp düşerken
Yüklendiğim o ardı arkası olmayan acılar üzerime kapanıyor
Kapı gıcırtılarıyla uyanıyor her "susuşum"
Sevgilinin unut beni demesinden yıkılıyor duvarlarım.
Bencilce bir seviş
Çıkıntılarla dolu bir hayat
Ne çok geç kalmışlığımı düşünüyorum sonra
Çağımın en geride kalmış kimliğini ben taşıyorum
Yine aşkımı yağmalıyorlar sevgili
Gel !
Kurtar seni yaban ellerdeniçimdesin nasılsa diyemiyorum bak!
Kopartıyorlar seni;dikenli ellerinin yüreğimi kanattığını umursamadan
Kurşuni renklere boyuyor zaman senliğimi
Mermiler yağıyor üzerime yalnızlıktan yapılma
Ah yar!
Böylesi kırıcı olmak zorunda mı gözlerin?
Devleşen sancılarımı çoğaltma ne olur!
Suretimde garip ifadeler geziniyor…
İçimde çoğaan yaraLara derman bulamıyorum…
Yomgunum…
Ruhumu "sumturuyorum"…
Zayıflığımın son belirtileri;göz çukurlarıma dolan gözyaşlarım boğuyor çirkin suretimi
Sakat ayaklarım yüzüme gölgeler çiziyor
Yüzü koyu gizlenmiş yalnızlığımla baş başa kalmak istiyorum olmuyor.
"Annemin" nefes alamayışının korkusu sarıyor gecelerimi
Bir anda zindan oluyor tüm geçmişim
Parmak aralarından sızan ışıklayüzsüzlüğümü nurlandırıyorum.
Duvarlar hep kan öksürüyor üzerime
Siması bozuk ve ölmekten yorgun düşmüş cesetler geçiyor üstümden
Sağımdasolumda hesap soracak münker ve nekir duruyor
Ne yana dönsem suretime bir ah çarpıyor
Bu "susuşların" içsiz ve duygusuz söylemleri çenemi yoruyor
Yanı üzere yatan bir beynin içinden dökülebilecek tüm suçlar dökülüyor
Suçları herkes görmezden gelirken yastığım beynimi suçüstü yakalıyor.
Gözyaşlarımı alnıma akıtan bir acının yarasına gözlerini bastırıyorum.
Gözlerin içime değdikçe yaramın kabuğu kalkıyor ve en "sus" biçimde kanamaya başlıyor
Nerde soluk bir bez parçası bulsam etrafına engel diye sarıyorum
Ama gözlerin
Durmadan yaramı depreştirme derdinde
Beklenmedik zaman-sız anlarda çıkıyorlar karşıma
Bakmakla görmek arasındaki farkı tek senin gözlerinden anlıyorum.
Böylesi iç yakışların kıvılcımıydı gözlerin
Aşk katiliiçimin canına okuyan "suskunluğumun" adıydı gözlerin
Kelimeler düğümleşti yine sevgili
Garip şekiller dönüp dolaşıyor sularımda
Gökyüzü ağıdıma ortak olma derdine düşüyor
Maviliğini kirleten duman yüklü kentime lanet edercesine.
Misafirperver topraklarım da gözyaşlarını kabul gününde
Soluksuzhiç durmadan çatlamış dudaklarıyla içiyor gelen geçeni.
Feryat figan ağlıyoruz birlikte
Sonra ruhuma şu anlık cemreler düşüreni arıyor ellerim
Kulaklarımda bir bayram havası ama içim "sus"
Ve ne "sussam" bilinmezim bana lanet ediyor sanki
Sensizlikteki iç çekişlerimi "yalnız" o dinliyor
İstemiyorum bu kadar içimin acılığını hissetmesini.
Sessiz sessiz yüzümden dökülen damlaları elimin tersiyle siliyorum ki;düştüklerinde seslerini duyup “bu can çekişen de neydi” demesin.
Dinliyorum her dediğini amayine "susuyorum"
An geliyor kendi acısını tekbirler getirerek kurban veriyor
Ne sorulsa aşktan yana bilmezliğini öne sürerek kalbini örtbas ediyor
Israrcı hareketlerime göz yumup bana benden de çok katlanıyor
Ah bal tadındaki sevda!
İçimi dışımı tuttun!
Kendimde geçtim seni sevdikçe
Anlayamadım ben senin acılığını
Öyle doyumsuzöyle tatlıydın ki!
Meğer tutan bir balmışsın
Düştükçe içime yok oldum kendimde
Bırakmadın beni bana
Halsizmecalsiz kaldım bir başıma
Damarlarıma düşüşünle öyle bağlanmışım ki sana vazgeçemedim
Acıttın
Kanattın
Susturdun
Ama öyle tuttun ki beni kopamadım bir daha
Şimdi keskin bir mevsim dönüşümü yaşıyor bedenim.
Bir yanım sonbaharda kalmışbir yanımsa hep kış.
Bak içimde yeni yangınlar büyütse deduygularım hep soğukhep karakış.
Yok sevgili yok
Bu aciz beden dayanmaz daha
Kafama yerleşen bu dayanılmaz sancılar sonumu hazırlamakta
Belki bu sözleri bir yazının uydurulmuş satırları gibi okuyorsun
Ama öyle değil sevgili
Ne yazdıysambunların hepsi aşkının bedeli
Değer mi dediklerine bir cevap bu da belki
Benim sana olan sevdam;
Senin için basit
Herkes için değerli
Benim içinse;seni en az bu kadar sevdiğimin çaresizliğiydi