Vazgeçilmezimdin

[MseyKa]

Sen solgun baharlardaki mavi yağmurum,
Akşam kızıllığında yorgun gölgem,
Kış ayazında yaz güneşim,
Bulutlardaki saklı düşlerim,
Her günün sonunda özlediğimsin....


VAZGEÇİLMEZİMDİN


yakınlaştıkça kaybolan
bir kente dönüşürdün
keşfedilmezim olurdun
içinde yolculuk etsem de...
günahkar mevsimimdin.
hiç umut yoktu sende
o yüzden vazgeçilmezdin
vazgeçilmezimdin...



Gidiyor musun ..:
Git ..:
Son anlara saklanmış cümlelerim yok benim ..:
Geri adım atmana sebep olacak şeylere de suskunum ..:
Bırak alabildiğine konuşsun gözlerim ..:
Sen git ..:
Savur yokluğundaki sancılı günleri ..:
Hadi git, içimde kavrulan bir devam kelimesi çınlayacak ..:
[ Gitme ! ]





Mümkün değil kaçmak, biliyorum bu yüzden karşı koymuyorum gürültüye
aksine can kulağıyla dinliyorum her devrilen domino taşının
senfonisini. Hiç sessiz olabilir mi bir ışık hüzmesi? Duyuyorum
gürültüsünü, kundakçı yaklaşıyor sokulurcasına karanlığa yarıveriyor
ortadan o koca yarayı. Böcekler sarıyor kalbimin yalnız bırakılmış
tarafını. Kafalarındaki algılayıcı antenleri bir an olsun durdurmadan
algılıyorlar tüm yamalara rağmen. Geziniyorlar, yürüdükçe anımsıyorum
bırakılmışlığın nedenlerini derinlerimde. Anımsı bir masaj bu, geçmişin
yüreğimi ovuşturması sanki canlandırılmak istenen bir ölü gibi.



Gözlerinde kilitliyim ben ,sense yüreğimde mühürlüsün...En yalnız
zamanlarımda sana açıyorum gözlerimi...Işığı sende görüyorum..Hep
parlıyor gözlerin,sönmüyor hiç..Ben de seninle parlıyorum...
Oturuyorum bir köşede..Öylece durup seni hissediyorum, sanki
yanımdaymışçasına..Derin bir nefes çekiyorum hayattan ,sonra
öksürüklere boğuluyorum...Odam yokluğunla dolu,dünyam yokluğunla...Her
nefes alışta yeniden boğuluyorum..Sonra yine yokluğuna sarılıyorum...Ne
garip değil mi?Ne tuhaf....
Hafızamı yitirdim belki de ..Kim bilir ne zamandır böyle üşüyorum...Kim
bilir seni ne zamandır böyle çok seviyorum ..Bilmiyorum...ve sana doğru
attığım her adımda bilmediğim çukurlara düşüyorum...
Ağlamak istiyorum her yalnız kalışımda..ya da en kalabalık
anlarımda...Düşünmemek için;düşünüp de üzülmemek için ağlamak
istiyorum...Olmuyor...Parçalanan şarkı bile eskisi kadar parçalamıyor
içimi...Öylesine alışmışım ki parçalanmaya,kendimi parçalamaya..Artık
daha fazla parçalanamıyorum...
Özlemekten değil inan...Düşünmekten hiç değil..Düşünememekten,düşünmek istememekten..Düşüncesizliğimden...
Uzun süredir aynı yerdeyim ; gitmekle kalmanın yol ayrımında...Birine
adım atsam arkamdan ağlıyor bir diğeri..Hangisi nereye ***ürüyor
bilmiyorum...Belki de bir süre sonra ikisi de yine aynı yerde-yani
sende- birleşiyordur..Yürüyen ben olduktan sonra başka ne beklenir ki...
Şimdi yeniden başlatmalı şarkıyı...Artık pek etkilemiyor beni ama yine
de alışkanlık işte..Eksilmemeli kulaklarımdan...Sessizliği sevmiyorum
biliyor musun..Ağlarken bile hüngür hüngür ağlıyorum..
Aslında hiçbir şeyden korkmuyorum..Ne sessizlikten,ne sensizlikten ne
de sevgisizlikten...Ama öyle tuhaf ki bu his..Boşlukta olmak,fezada
kaybolmak gibi...Sanki görüp elini uzattığın bir çiçeğin başkaları
tarafından çok önceden sahiplenilmiş olması...Benimse bundan bihaber
olmam...
Yani TUHAF işte...Yüreğim bulanık..Aklım bulanık..Gözlerim
yorgun..Kısacası ağır yük sensiz yaşamak...Bilmelisin ki kolay kolay
taşınmıyor... Şarkım artık susmuyor...4. kez yine aynı şarkı
çalıyor...Artık o da parçalanmıyor,ben de...Ne güzel işte!!Belki de
parçalanmak birkaç gün önceki kadar yakmıyor canımı...



aslında..

Aslında her insan yenikti hayata, Ve birazda küskün...
Son trende kaçınca istasyondan, Öyle kala kalırdık yorgun ve üzgün, Kendime düşmanlığım bu yüzden, Hep kendime pişmanlığım...
Şimdi her şeyim yarım.Bir silâhım olsaydı, bir silâhım, Yoksulluğu
şakağından, Kaybetmeyi kalbinden, Ve sensizliği alnının tam ortasından
vururdum. Düzmece duygular harcım değildi, Uzak denizlerin
fırtınasıydım, Karlı dağların kekliği...
Şimdi ne sen varsın, ne o eski sevdalar, Olsun, üstüme devrilse de bu
sağır karanlık, Akşam olur şairlere gün doğar, Bir kerecik söyle
demiştin, söyleyememiştim hani İşte şimdi söylüyorum:

Seni seviyorum..



Sana şiir yazıyorum aklıma gelen her anımda, Ellerim titriyor kalemimi
her elime aldığımda, Duygularım sel olmuş akıyor kağıdın her yanına,
Gözlerim gözlerini arıyor bu dizeleri okuduğumda, Ne olur beni anla
aşığım sana, Bırakma beni burada Bu hayatın yanlızlığında, Yaşanan asla
kalmaz tek başına Eğer ki bir kapı hala açıksa..