Öykülenmiş Bir Düş

[MseyKa]

ÖYKÜLENMİŞ BİR DÜŞ

Öykülenmiş bir düş gibi
düşüşlerde tek taraflı tutunduğum
gözlerini sustum...
yalan
sevmedim desem hep yalan...
Bir ayrılık sancısı bir kavuşmaya sevinememek
ellerine dokunabilme sanısı
bunca zaman habersizce biriktirilmiş sözler
bitmeyen bir senfoniyi dinler gibi suskun
dinleyiciler
aklımda sen...
Bir yandan sözü yazılan bestesi yapılan
diğer yandan çalınan ama ritmini hiç yitirmeyen
bir yaşam desem
sevmek desem
bakkala gitmek gibi
yüzünü yıkamak gibi olağan olan...
Tanrı gibi ellerine muhtaç olduğumu söylesem....
Olmadığını görmek akşama dönmeyeceğini bilmek...
aslında bu beklentilerden hayatın gerçekliği
kadar uzak olduğunu bile bile istemek
istemeyi tercih etmiyorken...
her gece konuk etmek seni rüyalarda...
Elini sıkmak eline dokunamıyorken
gözlerin karşımda nefesin kulağımda içimde
dağlar taşlar yer değiştirirken
ve
nehirler tozlarını alırken içimin
susmak....
İçi boş bir kıyafet olmak değil midir....
Bu yabancı
aslında yüzünü kaçıncı kez gördüğünün resmi
değil midir...
köşe başlarında soluk aranan...
Seni sevmenin onur haftasıydı geçtiğimiz....
Benim olmadığım düğünler
senin olmadığın bayramlar yaşadılar

bayramlık sevinçlerimi başucumda sustum hep...
Sen gözlerin yaşam
başka sevinçler
peşindeydin...