Seni Seviyorum Deme Bana

[MseyKa]

SENİ SEVİYORUM DEME BANA

Seni seviyorum deme bana
Duymak istemiyorum bu sözü artık.
Kalbimde hissetmek istiyorum çünkü.
Kulaklarımla sınırlı kalmasını istemiyorum bu sözün.
Eski bir romanda kaldı artık seni seviyorum demek.
Belki de bir masaldı.
Masal kadar kısa
Roman kadar gerçekti.
Oysa ben masal olmasını istemiştim…
Gerçek kadar acı bir romandı çünkü.
Seni seviyorum deme bana.
Büyüdükçe büyüyor bu söz içimde.
Ölümüne sevdiğim bir zalimi hatırlatıyor bana.
Okadar sevmiştim ki…
Yaşama sebebim olmuştu artık.
Güne onu düşünmekle merhaba diyordum.
Hoşçakal demenin burukluğuyla dalıyordum uykulara…
“ben” olmuştu artık
o diye bir kavram yoktu hayatımda.
Her gün güneşin batışını izlerdim sahilde.
Nasıl da günü yarıda bırakıp batıyordu güneş!
Oysa o beni yarı yolda bırakmadı.
Çünkü birlikte yürüdüğümüz bir yolumuz bile olmadı!
Yalnızlığımla birlikte izlerdik güneşin batmasını.
Ama ben hep onun yanımda olmasını istedim
Hiç olmadı…
Şiirlerimin onun kulaklarında anlam bulmasını istedim.
Hiç olmadı…
Ben anlamsızdım onun için
Hayat bile anlamsızdı.
Benim için de öyleydi belki.
Anlamlı olan tek şey vardı hayatımda
Onu çok sevmemde gizliydi bu renk..
Seni seviyorum deme bana
Gözlerim doluyor çünkü!
Maziye gömmeye çalıştıklarım geliyor aklıma.
Hala anlamıyormusun?
Anlayamazsın zaten…
Duymak değil yaşamak gerekir.
Yalnızca duymakla da yetinsen sus
Yalvarırım seni seviyorum deme bana!!!
Çünkü ben
Çünkü ben ölümüne sevmiş olmama rağmen
Bir kere de olsa bu sözü hiç diyemedim ona.
Bu yüzden nolur seni seviyorum deme bana!!!